Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

Συνοδικός Τόμος





Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, έχονμεν επίγνωσιν των θρησκευτικών και εκκλησιαστικών αναγκών της Ορθοδόξου εν Αλβανία Εκκλησίας, διαβλέπον δε μετ’ ανησυχίας λόγω της διαρκούς αναταραχής αυτής κίνδυνον διεισδύσεως εν Αλβανία της Καθολικής Εκκλησίας και επεμβάσεως της Σερβικής, ήτις και ίδιον Επίσκοπον ανεκήρυξεν εις Σκόδραν, απεφάσισε να αναγνωρίση την εν Αλβανία Ορθόδοξον Εκκλησίαν ανεξάρτητον και αυτοκέφαλον. Προς τούτο συνέστησεν επιτροπήν εκ των Συνοδικών Μητροπολιτών Δέρκων Ιωακείμ και Ηλιουπόλεως Γενναδίου εκ μέρους της Μεγάλης Εκκλησίας, του Επισκόπου Συννάδων Χριστοφόρου και του Ιωσήφ Κέδη, πρώην υπουργού Δικαιοσύνης της Αλβανίας, ως πληρξουσίων του βασιλέως της Αλβανίας Ζώγου και της κυβερνήσεως αυτού. Η επιτροπή αύτη κατέληξεν εις συμφωνίαν δια της οποίας ωρίζετο συν τοις άλλοις, ότι η Αλβανική πολιτεία θα επέτρεπεν εις την Αυτοκέφαλον Ορθόδοξον Εκκλησίαν αυτής πλήρη αυτοτέλειαν και ελευθερίαν προς ανάπτυξιν της θρησκευτικής και εκκλησιαστικής ζωής, της οποίας σημαντικώτερον στοιχείον ήτο η ίδρυσις ιερατικών σχολών και μορφωτικών θρησκευτικών ιδρυμάτων.
Μετά την υπογραφήν της εν λόγω συμφωνίας επηκολούθησε Πατριαρχική και Συνοδική απόφασις μετωνομάσασα την Μητρόπολιν Δυρραχίου εις Μητρόπολιν Τιράνων, Δυρραχίου και Ελβασανίου, την Μητρόπολιν Κορυτσάς εις ομώνυμον Επισκοπήν και την Μητρόπολιν Βελεγράδων εις Επισκοπήν Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης. Δια τας ανωτέρω θέσεις εξελέγησαν ο Επίσκοπος Συννάδων Χριστόφορος δια την Μητρόπολιν Τιράνων, Δυρραχίου και Ελβασανίου και ο Λαυριώτης μοναχός Ευλόγιος Κουρίλας δια την Επισκοπήν Κορυτσάς. Προσέτι η Ιερά Σύνοδος, μελετήσασα αίτησιν του υπό καθαίρεσιν χειροτονηθέντος Επισκόπου Βελεγράδων Αγαθαγγέλου Τσάμτση, εξαιτουμένου την συγγνώμην της Εκκλησίας και την άρσιν της κατ’ αυτού επιβληθείσης ποινής της καθαιρέσεως, και εκτιμώσα τα εκδηλούμενα εν αυτή αισθήματα λύπης και μετανοίας παρέσχεν εις αυτόν την συγγνώμην της Εκκλησίας δια της άρσεως της καθαιρέσεως, ανεγνώρισε δε συγχρόνως και την εις Επίσκοπον χειροτονίαν αυτού, ουχί όμως και την εις Επίσκοπον Βελεγράδων εκλογήν του. Προς τούτοις δια πράξεώς της απένειμεν αυτώ τον ψιλώνυμον τίτλον Αυλωνείας, Επισκοπής διαλαμψάσης ποτέ εις την Μητρόπολιν Δυρραχίου, και ως τοιούτον εξέλεξεν Επίσκοπον Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης. Δι’ ετέρας Συνοδικής αποφάσεως ανεδείχθη εις ιδιαιτέραν Επισκοπήν το τμήμα Αργυροκάστρου, μετά την απόσπασίν του εκ της Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, ονομασθείσα «Ιερά Επισκοπή Αργυροκάστρου», ο δε Επίσκοπος αυτής «Ιερώτατος Επίσκοπος Αργυροκάστρου». Επίσκοπος της εν λόγω Επισκοπής εξελέγη το πρώτον ο καθηγητής Παντελεήμων Κοτόκος, περί του οποίου εγένετο λόγος ανωτέρω.
3. Υπογραφή και παράδοσις του Συνοδικού Τόμου
Την 12 Απριλίου 1937 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βενιαμίν (1936-1946) εν πανηγυρική συνεδρία της Ιεράς Συνόδου εκήρυξε και ηυλόγησε, συνεπευλογούσης και της Ιεράς Συνόδου, το αυτοκέφαλον της εν Αλβανία Ορθοδόξου Εκκλησίας και την ανεξάρτητον διοργάνωσιν αυτής υπό Ιεράν Σύνοδον, έχουσαν πρόεδρον τον κατά καιρούς «Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Τιράνων και πάσης Αλβανίας». Μετά την υπογραφήν του Συνοδικού Τόμου ο Πατριάρχης επέδωσε τούτον εις τον Μητροπολίτην Τιράνων και Δυρραχίου Χριστοφόρον και τους δύο χειροτονηθέντας Επισκόπους, τον Αργυροκάστρου Παντελεήμονα και τον Κορυτσάς Ευλόγιον, οίτινες μετά συγκινήσεως πολλής διετράνωσαν τα ευγνώμονα αισθήματα αυτών και σύμπαντος του ορθοδόξου αλβανικού πληρώματος, ασπασθέντες την δεξιάν του Πατριάρχου και ανταλλάξαντες αδελφικόν ασπασμόν μετά των Συνοδικών Αρχιερέων.
Επί τη ευλογία του αυτοκεφάλου της εν Αλβανία Εκκλησίας αντηλλάγησαν τηλεγραφήματα μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου και του βασιλέως των Αλβανών Ζώγου Α΄ και του προέδρου της Αλβανικής κυβερνήσεως. Ακολούθως εστάλησαν σχετικά Πατριαρχικά και Συνοδικά γράμματα προς το εν Αλβανία ορθόδοξον πλήρωμα και προς τας ορθοδόξους Αυτοκεφάλους Εκκλησίας.
Το προς τον βασιλέα των Αλβανών τηλεγράφημα του Πατριάρχου έχει ως εξής:
Αυτού Μεγαλειότητα των Αλβανών Ζώγον Α΄
Τίρανα
Επί ευφροσύνω ιστορικώ γεγονότι ανακηρύξεως και ευλογίας Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου εν Αλβανία Εκκλησίας συγχαίρομεν εγκαρδίως Υμετέρα Μεγαλειότητι εκφράζοντες άμα Αυτώ ενθέρμους ευχαριστίας Μεγάλης Εκκλησίας και ημών, εφ’ αίς Αύτη επεδείξατο ευμενέσι διαθέσεσι προς αισίαν λύσιν εκκλησιαστικού ζητήματος. Κύριος κρατύνοι Υμετέραν Μεγαλειότητα προς δόξαν ευγενούς Αλβανικού Έθνους και επ’ αγαθώ Ορθοδόξου αυτόθι Εκκλησίας.
12-4-1937
Οικουμενικός Πατριάρχης Βενιαμίν
Η απάντησις του βασιλέως Ζώγου προς τον Πατριάρχην έχει ούτω:
Αυτού Παναγιότητα Οικουμενικόν Πατριάρχην Κύριον Βενιαμίν.
Ισταμπούλ.
Λίαν συγκεκινημένος εκ των στοργικών αισθημάτων, τα οποία η Υμετέρα Παναγιότης ευηρεστήθη να εκφράση προς εμέ και προς το Αλβανικόν Έθνος και την Αυτοκέφαλον Ορθόδοξον Αλβανικήν Εκκλησίαν, σπεύδω να διαβεβαιώσω προς την Υμετέραν Παναγιότητα μετά των θερμοτέρων ευχαριστιών μου τας ευχάς τας οποίας ποιούμαι δια την προσωπικήν Αυτής ευτυχίαν και την ευημερίαν του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ζώγου
Η εκλογή του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας αφέθη εις τα μέλη της ούτω καταρτισθείσης ορθοδόξου Αλβανικής Ιεραρχίας, μη συγκροτηθείσης όμως ταύτης αυτοανεκηρύχθη ως Αρχιεπίσκοπος Τριάνων και πάσης Αλβανίας ο Μητροπολίτης Τιράνων, Δυρραχίου και Ελβασανίου Χριστοφόρος Κίσσης. Μετά τον Ελληνοϊταλικόν πόλεμον Αριχεπίσκοπος της Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας διωρίσθη ο Παΐσιος, αναγγείλας την εκλογήν του προς τον Πατριάρχην της Ρωσίας Αλέξιον (1949). Αι σχέσεις του Παϊσίου μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου εψυχράνθησαν επειδή το Πατριαρχείον εξέλεξεν Επίσκοπον των εν Αμερική αλβανοφώνων ορθοδόξων τον ιερομόναχον Μάρκον Λίπαν (1950), τον οποίον υπήγαγεν υπό τον Αρχιεπίσκοπον Βορείου και Νοτίου Αμερικής. Η εκλογή του Επισκόπου Μάρκου υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου εθεωρήθη υπό του Αρχιεπισκόπου Παϊσίου ως επέμβασις εις τας εσωτερικάς υποθέσεις της Αυτοκεφάλου Αλβανικής Εκκλησίας, διό διεμαρτυρήθη προς πάσας τας Αυτοκεφάλους Εκκλησίας μετά πολλών ψευδών και ασυστόλων κατηγοριών κατά του Πατριαρχείου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου